Jeszcze kilka lat temu system edukacji w naszym kraju wyglądał zupełnie inaczej. Studia były jednolite i prowadziły bezpośrednio do uzyskania tytułu magistra. Dziś jednak, po wprowadzeniu systemu bolońskiego, studia są dwustopniowe.

Pierwszy etap trwa trzy lata i na jego zwieńczenie pisane są prace licencjackie. Student więc, po trzech latach otrzymuje wykształcenie wyższe zawodowe i może kontynuować swoją naukę na studiach magisterskich. Co ważne, praca licencjacka napisana na jednym kierunku nie obliguje do kontynuacji na drugim stopniu.

To właśnie uznawane jest za największą zaletę systemu bolońskiego. Studenci mogą bowiem, po napisaniu pracy licencjackiej, spokojnie zrobić sobie rok przerwy w studiach, wybrać nieco inny kierunek do kontynuacji edukacji, czy też pozostać z dyplomem licencjata. Edukacja wyższa może więc być albo krótsza, albo szersza, albo też bardziej komfortowa.

Studenci chwalą sobie system boloński i wiedzą, że praca licencjacka jest pierwszym krokiem do dalszej kariery naukowej i do zdobycia tytułu magistra. Dlatego też około 80% z nich podejmuje studia uzupełniające na zbieżnym, bądź nieco oddalonym od oryginału kierunku. Możemy więc powiedzieć, że system boloński z sukcesem został wprowadzony na polski rynek nauki.